Wat ik nog wou zeggen...
“Idealistisch gedreven is VLOS eind 1997 gestart onder impuls van Jozef. Wat VLOS nu geworden is, is aan hem te danken. VLOS was geen organisatie zoals andere. VLOS had een boodschap, een visie en een missie. Ik zou VLOS profetisch durven noemen. In het landschap van vrijwilligers-organisaties die zich de vluchtelingen aantrokken werd VLOS een begrip. Ook in Sint-Niklaas werd VLOS “ incontournable “.
VLOS dreef op vrijwilligers. De ‘spirit’ was voluntaristisch, niet berekenend, niet bureaucratisch : geen woorden maar daden! Dat gaf bij momenten een chaotische indruk, maar paradoxaal genoeg heeft dit alles VLOS groot gemaakt.
Door de steeds toenemende activiteiten barstte VLOS de laatste jaren figuurlijk uit zijn voegen. Op de woelige baren van de ingewikkelde vluchtelingenzee dreigde het VLOS-schip zware averij op te lopen. Natuurlijk mocht dat niet gebeuren na het reuzenwerk dat gepresteerd was : het onthaal en de ondersteuning van meerdere duizenden vluchtelingen en de daardoor verkregen expertise en know-how.
Bezorgd om de toekomst van VLOS werden de koppen bij mekaar gestoken : er moest meer structuur komen, meer financiële stabiliteit, het bestuur professioneler en beter omkaderd. Zo gezegd, zo gedaan : de Raad van Bestuur werd uitgebreid en VLOS ging beter ademen, kreeg meer zuurstof om met volle moed voor zijn missie te gaan!
De doelstelling van VLOS was en is iedere vluchteling en migrant in nood die aanklopt te helpen. Het waren en zijn mensen in een precaire situatie; grotendeels waren dat uitgeprocedeerde asielzoekers en mensen om een andere reden zonder wettig verblijfsstatuut : de zogenoemde “Mensen zonder Papieren”. De mensen zonder papieren zijn tenslotte onze doelgroep geworden. Kerntaak van VLOS is die mensen helpen aan een wettig verblijfsstatuut zodat ze hun eigen toekomst in handen kunnen nemen; maar ook zij die blijkbaar geen toekomst hebben hier mogen we niet laten vallen; dit zou verraad zijn aan de spirit van de oprichters van VLOS : elke vluchteling zonder uitzondering perspectief geven op een menswaardig bestaan.
Ik weet wel dat dit een utopie is. Een utopie is een doelstelling die niet te verwezenlijken is. Het utopische doel echter geeft de richting aan in dewelke ons handelen en streven moet gaan. Elke handeling of beslissing die van die richting afwijkt is verloren moeite. Wie niet utopisch denkt, laat alles bij het oude, blijft zitten en doet uiteindelijk niets. Dat is wat onze maatschappij doet ! Erger nog ze kijkt de andere richting uit ! De vluchtelingen zijn er nu eind 2019 slechter aan toe dan begin van het jaar. Aan de grenzen van Europa stapelt de miserie zich op.
Mijn nieuwjaarswens voor VLOS :
Niet de administratie maar de werkvloer is het belangrijkst. VLOS moet radicaal zijn, kritisch blijven t.o.v. het beleid van de overheid, zijn nek uitsteken, risico’s niet schuwen ook niet op financieel gebied. Voor het doel dat we stellen, moeten de middelen gezocht en gevonden worden en niet omgekeerd. Het mag niet zijn dat het doel bepaald wordt door de middelen. Zo zal de ‘spirit’ van VLOS en daarmee het voortbestaan van VLOS verzekerd zijn !
Gelukkig Nieuwjaar.”
Piet Willems
1 januari 2020
