Die vreselijke beelden blijven op ons netvlies gebrand: vrouwen, kinderen, baby's ... massaal op de vlucht. Op de achtergrond rokende ruïnes.

Wat neem je mee in een grote plastic zak? Herinneringen aan je verwoeste stad? Aan hoe goed je leven daar was voor een vreemde je van alles kwam beroven? Daar was je iemand. Je betekende iets in die samenleving. Maar nu? Je probeert je te redden. Daarbuiten heb je NIETS. 

Nu gaan onze ogen wijd open. Nu voelen we bijna lijfelijk wat onze mensen hebben doorgemaakt. Verjaagd van hun geboortegrond. Ontrukt aan hun roots. Voor de volle 100 procent afhankelijk van het medeleven en de goodwill van onbekenden. Je bent in nood en moet een ander vertrouwen.

Die ‘ander’ dat zijn wij. Laat ons ervoor zorgen dat die ontheemden bij ons warme menselijkheid mogen ervaren en steun mogen vinden bij de opbouw van hun nieuw leven.

VLOS kan niet alles. Jullie kunnen niet alles. Maar SAMEN kunnen we heel veel.

Alvast hartelijk bedankt om VLOS te helpen helpen.

STEUN VLOS