Reeds 14 maanden coronamaatregelen…
Toch bleef het onthaal van het VLOS-centrum dagelijks open voor mensen in grote nood.
Vooral het psychisch lijden van vluchtelingen is hartverscheurend.

Hoessein is anders geaard. Hij doorliep een jarenlange asielprocedure en werd afgewezen.
Mensen uit zijn gemeenschap accepteren hem niet. Na enkele dagen opvang belandt hij steeds weer op straat. Hij kwam na 2 jaar dolen aankloppen bij VLOS.
Na lang luisteren hebben wij uit zijn vluchtverhaal nieuwe elementen verzameld om hem voor te bereiden op een nieuwe asielaanvraag.
Hij werd door de vluchtelingencommissaris aanvaard om zijn problemen uitgebreid uit te leggen, begeleid door een geëngageerde advocaat.
Niettegenstaande zijn asielaanvraag ontvankelijk verklaard werd, krijgt hij geen opvang meer en geen arbeidskaart. Ook op dit vlak zijn sinds de coronatijd de maatregelen veel strenger geworden.
Gisteren kwam hij radeloos bij mij. Door zijn achtergrond stond hij voor de vierde keer terug op straat. Nu vangen wij hem op binnen VLOS tot hij een wettig verblijf heeft.
Wij zorgen ook voor begeleiding naar dokter en psycholoog en voor alle materiële noden uit de  VLOS-bazar en de VLOS-kruidenier.

Hij is hier nu 6 volle jaren en volgens het nieuw beleid zouden wij aanklampend moeten werken om hem ‘vrijwillig’ aan te zetten tot terugkeer naar zijn vaderland, waar hij meestal niet aanvaard wordt als mens.

Deze man is een voorbeeld voor veel van zijn geloofsgenoten die vinden dat zijn geaardheid een ziekte is. Door zijn inzet als vrijwilliger bewijst hij, zoals 2 andere erkende vluchtelingen bij VLOS, dat hij juist door zijn manier van samenleven een meerwaarde is in onze werking en voor onze samenleving.

Dit is VLOS: mensen zoals Hoessein die nergens kansen krijgen, begeleiden tot zij bereiken waarop iedere mens recht heeft: ‘een wettig verblijf’.

Jozef