Van ‘solidariteit zonder grenzen’ gesproken!

1. Welke impact heeft de coronacrisis gehad gedurende afgelopen maanden op jullie werking?

De meeste VLOS-activiteiten bleven doorgaan (onthaal, begeleiding en voedselbedeling). Door de veiligheidsmaatregelen verliepen deze allemaal wel wat moeilijker en trager. We konden op minder vrijwilligers en stagiairs rekenen, maar de vluchtelingen zelf bleven wel zo veel mogelijk ingeschakeld in de werking. De mensen brachten ook veel kleren en huishoudmateriaal naar de VLOS-bazar, die evenwel tijdelijk gesloten bleef voor onze klanten tenzij voor dringende noodhulp.

De druk op de VLOS-werking was dus vrij hoog. Ook financieel stonden we voor meer uitgaven en minder inkomsten.

Gelukkig bleef de invloed van het coronavirus op de gezondheid van onze medewerkers en klanten beperkt.

2. Welke impact heeft het gehad op jullie doelpubliek ?

We hebben gemerkt dat onze doelgroep groter werd. Meer mensen kwamen hulp vragen bij VLOS omdat andere diensten gesloten waren of een beperkte dienstverlening aanboden. Opvallend was de toename van dringende hulpvragen voor huisvesting.

Veel mensen zonder wettig verblijf verkeerden in een moeilijke situatie omdat de asielprocedures werden stopgezet of slechts gedeeltelijk werden heropgestart door de Dienst Vreemdelingenzaken. Ondanks het reisverbod bleven mensen zonder papieren het bevel krijgen het land te verlaten, en zij die vrijwillig wilden terugkeren, konden het land niet uit. De regelgeving hieromtrent was bijzonder verward en ontoereikend. Bovendien was de oproep om in uw ‘kot’ te blijven voor velen moeilijk na te leven omdat sommigen geen of een bijzonder krap ‘kot’ hebben.

In crisistijden worden de meest kwetsbare mensen vaak de grootste slachtoffers.

Het coronaplan van de overheid hield geen rekening met mensen zonder papieren. Dit plan was bijgevolg ook een bedreiging voor de algemene gezondheid. Alles werd gedaan om de gezondheid van de burgers te beschermen, maar ondertussen werden en worden nog steeds duizenden vluchtelingen op straat gelaten zonder enige opvang. Bovendien doet België niets voor de kinderen die wegkwijnen op Griekse eilanden. Het coronavirus gaf aan veel regeringsleiders een gemakkelijk alibi om het recht op asiel in te perken en de grenzen van Europa te sluiten onder het mom van de bescherming van onze gezondheid. Benieuwd of deze argumenten ook na de exit uit de crisis zullen gebruikt worden om het sluiten van de grenzen te blijven rechtvaardigen. Wie hierover meer wil lezen, verwijzen we naar de nieuwsbrief van VLOS (www.vlos.be < nieuws).

3. Welke impact heeft het gehad op jullie zelf, betrokken op jullie werking.

Tijdens een crisis worden problematische situaties dikwijls uitvergroot. We merken bijgevolg dat de dienstverlening van VLOS noodzakelijk blijft voor die mensen die nergens anders terechtkunnen met hun problemen. Dit motiveert ons des te meer om door te gaan met ons werk, hoe moeilijk ook. Enerzijds is het frustrerend hoe beperkt onze mogelijkheden zijn, anderzijds beleven we veel menselijke voldoening bij kleine successen.

We ervaren ook een grote solidariteit onder alle meewerkende organisaties. Ook veel particulieren tonen op een of andere hartverwarmende manier hun steun en sympathie. Dit geeft hoop!

Door de vele inspanningen van de overheid om de gevolgen van de coronacrisis te beperken, geraakt de vluchtelingenproblematiek wat ondergesneeuwd. Daarom groeit de solidariteit onder hen die meer perspectief op een menswaardig leven willen voor mensen zonder papieren.

4. Hoe zal jullie werking veranderen tijdens het postcoronatijdperk ?

Aangezien de meeste VLOS-activiteiten niet werden onderbroken, zal er in principe weinig veranderen. We hopen wel dat er na de coronacrisis terug wat minder druk komt op onze werking in het algemeen. Vooral voor het onthaal en de begeleiding van de vele vluchtelingen die dagelijks aankloppen bij VLOS zou de werkdruk moeten verlagen. Ook de VLOS-bazar zal terug op volle kracht kunnen draaien. We zullen opnieuw kunnen rekenen op meer vrijwilligers zodat alles weer wat rustiger en comfortabeler kan verlopen.

We hopen uiteraard dat onze mensen zonder papieren in het postcoronatijdperk gemakkelijker perspectief kunnen krijgen op een menswaardige toekomst.

5. Kan je een sprekende anekdote delen ?

Dagelijks maken we in VLOS sprekende anekdotes mee, voldoende materiaal voor een docureeks op de Vlaamse televisie! Maar opvallend was de solidariteit zonder grenzen die we in deze coronatijden mochten ervaren.

Naast de financiële steun van lokale en regionale besturen, ontvingen we een buitengewone solidariteit vanuit de moslimgemeenschap tijdens de Ramadan: een moeder met drie kinderen brengt een gesloten omslag “voor mensen die het nog harder nodig hebben dan wij”; twee jongemannen organiseren vanuit de moskee inzamelacties en bezorgen ons bewaarbare voeding; een mama die nieuw aangekochte spelletjes brengt voor kinderen zonder papieren; vanuit moskeeën worden dadels en heerlijke zoete gebakjes zo maar afgegeven om onze klanten en vrijwilligers ‘zoet te houden’ …
Drie Vietnamese dames die een restaurant uitbaten in Brussel, brengen warme maaltijden en heel wat voedingswaren voor de VLOS-kruidenier. Deze christelijke dames wiens ouders begraven zijn op de begraafplaats Tereken, groeiden op in Sint-Niklaas in de jaren ’70-’80 en willen VLOS steunen waar ze kunnen.
Een boeddhistische vzw wordt ontbonden en doet een financiële gift aan VLOS.

Van alle kanten krijgen we mondmaskers om veilig te kunnen werken …

Van ‘solidariteit zonder grenzen’ gesproken!