VLOS heeft zich altijd gericht op de zwaksten onder de asielzoekers.
De laatste 10 jaar zijn het vooral de Afghanen (zonder anderen uit te sluiten).
De meesten van hen zijn sterke jonge mannen die hun familie achterlieten omdat zij bedreigd werden en worden om zich aan te sluiten bij de Taliban.
Daartoe behoort een hele groep die nooit een school gezien heeft. Analfabeten die zoals iedere mens talenten en competenties hebben.
Het eerste doel van VLOS is, hen zin geven in hun bestaan door hen te laten meehelpen waar het nodig is: in de VLOS-kruidenier, de VLOS-bazar, het VLOS-magazijn met transport en klussen.
VLOS zou niet draaien zonder hen.

Ik heb respect voor zij die telkens een negatieve beslissing krijgen van het Vluchtelingencommissariaat CGVS, omdat zij hun belevenissen niet volgens onze maatstaven kunnen overbrengen.
Ons eerste doel is hen begeleiden tot zij slagen in hun vraag naar bescherming en een wettig verblijf krijgen.
Er zijn nu evenwel veel hindernissen. Zo is bewijzen verzamelen zo goed als onmogelijk in een land dat na 40 jaar oorlog ten gronde kapot is, bijna geen administratie heeft en één van de corruptste landen ter wereld is.
Er is ook geen gedwongen terugkeer meer mogelijk omdat Afghaanse ambassades geen doorlaatbewijzen of paspoorten meer geven.

Wat gebeurt er nu bij de Dienst Vreemdelingenzaken, DVZ?
De Afghanen die hun afkomst willen bewijzen, worden zelfs bij de eerste schifting bij DVZ niet beluisterd over de reden waarom zij asiel vragen. Op dit dovemansgesprek steunt dan onder meer de beslissing van CGVS.
Ons bijzonderste werk is met hen een coherent verhaal blijven oefenen dat WAAR is.
Zij moeten ook mentaal sterk zijn om alle vroegere verklaringen als “leugens” weg te vegen en nu met een waar verhaal te komen.
Dat is hun eerste pijn. Er wordt niet geluisterd naar deze arme drommels.
Maar wij houden samen vol!  “En dan gebeurt het wonder!”
Ongelooflijk, na de 5^de….10^de asielaanvraag krijgen zij erkenning als vluchteling: 5 jaar ID-kaart.
Het doet onze vrijwilligers enorm veel deugd deze “have not’s” te zien stralen.

Maar er draaien nu andere uitprocedeertechnieken.
Bijna 70% van de Afghanen krijgen nu een negatief advies en een bevel om het land te verlaten. Zij kunnen geen kant op. Niemand in de EU kan hen terugsturen naar Afghanistan.
Dat is dé tweede pijn en een enorme belasting voor VLOS en andere vrijwilligers van goede wil.
Er worden dus duizenden mensen op straat gezet, zonder toekomst.
Duitsland kan het wel. Zij die een bevel om het land te verlaten ontvangen en niet kunnen teruggestuurd worden, krijgen de kans op werk én scholing. Na een jaar wettig verblijf moeten zij dat kunnen bewijzen. België, dat zoveel vacatures heeft, zou wijzer moeten zijn!
“Wir schaffen das nicht!”. Onze vraag: geef al deze krachtige jonge Afghanen een kans en controleer streng na het eerste jaar tot zij helemaal bekwaam zijn om hier te functioneren.

WIJ én ZIJ zullen er BETER van WORDEN

Jozef

Onze Hazara bij VLOS vragen begrip aan de vluchtelingencommissaris CGVS om hen te erkennen als vluchtelingen.