Maandagmorgen 8 uur. Er staan reeds tassen en trolleys aan de muur van het VLOS-centrum, ook wachtende dakloze asielzoekers.
Ik open de deur en Attiq, onze deurwachter en begeleider, vraagt een document aan alle hulpvragers om zich te identificeren. Ik open de deur van het onthaal en van mijn bureau.

Elke maandag wordt een rondrit met onze camionette gepland naar supermarkten, VoedSaam en ons magazijn.
De chauffeur neemt zijn opdrachten aan voor het ophalen van voedsel én inkopen.
De helper plaatst 50 lege bakken in de camionette. Na enkele uren komt deze terug met voedsel en hygiënische producten. Alles wordt afgeleverd bij de VLOS-kruidenier.
Ondertussen krijgen de wachtenden warme koffie en/of een ontbijt in de VLOS-keuken.

De deurbel blijft rinkelen. Het wordt te veel. Sommigen moeten later terugkomen.
De mannen die tijdens het weekend noodgedwongen in het VLOS-centrum mochten slapen, hebben nu gedoucht en helpen.

Ik begin eraan, gesteund door Attiq en een Arabische tolk.
Het eerste koppel zijn Palestijnen uit Gaza. Na lang dakloos wachten, werd de vader erkend vluchteling. Hij liet zijn vrouw en hun vijf kinderen overkomen. Zij wonen allen in een studio als noodopvang. Wat kunnen wij doen? Elke dag dolende vluchtelingen met grondrecht op een warm nest. Ik geef hen een pas voor voedsel en kleding in de VLOS-bazar.
Ook is er een afspraak voor onze dokter. Er is nog een kamer vrij voor de twee oudste jongens via VLOS-vrienden. Zij krijgen binnen twee weken OCMW-steun als samenwonenden. Een meerderjarige dochter mocht niet meekomen. Wet is wet!
Als afscheid geef ik mijn gsm-nummer en bemoedig ik hen om elke dag een WhatsAppbericht te sturen. Zij krijgen direct voeding maar gaan ontgoocheld weg.

De tweede groep van drie jonge mannen zijn Afghanen. Attiq kan tolken.
Zij kregen allen geen opvangplaats maar wel een toelating tot de asielprocedure, dus wettig in België. Ik geef hen geld voor de trein naar Brussel-Noord waar zij zich moeten aanmelden bij de Legal Helpdesk waar geëngageerde advocaten hun recht op opvang voor de rechtbank afdwingen. (VLOS is lid van Vluchtelingenwerk Vlaanderen en daardoor ook partner van Legal Helpdesk)
Zij komen zeker terug om bij landgenoten in Sint-Niklaas te slapen.

Ondertussen komt een  vrouw met een groot hart vragen of zij vrijwilligerswerk mag doen. Graag! Zij krijgt een afspraak bij Linda.

Een moeder van twee kinderen wacht reeds een uur. Zij komt met een jonge Irakees die zij vond in het park. Hij zag er slecht uit. Zij heeft als Syrische vluchteling de nodige of vereiste verblijfsdocumenten maar wil hem opvangen mits financiële steun van VLOS. Dit wordt goedgekeurd door onze financiële cel die maar kan draaien door veel mensen die VLOS dragen met een warm hart.

Ik word stilaan moe van zoveel have(n)loze MENSEN en telefonische oproepen die ik moet ontgoochelen. Het doet mij pijn dat zovelen maar niet begrijpen dat er geld genoeg is om aan hun basisbehoeften te voldoen en het maar niet gebeurt. Ik ben bang voor de toekomst van onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen als de kloof tussen arm en rijk niet drastisch verkleint.

Lieve mensen, steun VLOS opdat wij allen in Vrede kunnen samenleven.

Ik houd het maar uit tot 13 uur. Dan gaat de voordeur open voor de hele groep die al uren buiten wacht met hun tassen en trolleys om te gaan winkelen in de VLOS-kruidenier.

Ik ga naar huis met een aantal dringende dossiers in de fietstas.

Jozef