De situatie in Afghanistan houdt iedereen in de ban. De VLOS-redactie sprak met Ali en Hassan, twee Afghanen die in België wonen, maar met een bang hart toekijken op de ontwikkelingen in hun thuisland…
Zij trekken ook samen de zelforganisatie van Afghanen in Sint-Niklaas.

Dag Ali en Hassan, eerst en vooral bedankt dat jullie willen meewerken aan dit interview. Het is namelijk geen gemakkelijke periode voor jullie. Wat gaat er zoal in jullie hoofd om op dit moment?

Beide mannen met een triestige blik: “De situatie is zeer moeilijk. Er heerst veel chaos nu. Je kan je niet inbeelden hoe het is om onder het regime van de Taliban te leven, waar je niet veel rechten hebt.”

Ali: “Ik kan niet meer slapen en heb veel hoofdpijn sinds het nieuws kwam. Het is moeilijk omdat ik mijn familie maar moeilijk kan bereiken in het dorp waar ze wonen. Je ziet alle vooruitgang van meer dan 20 jaar kapotgaan. De Taliban zijn opnieuw binnengekomen, nemen allerhande beslissingen en mensen moeten gewoon luisteren en zwijgen. Rechten voor vrouwen én mannen zijn moeilijk geworden.

Hassan: “De mensen in Afghanistan hebben zich de laatste 20 jaar goed ontwikkeld. Ze hebben veel geleerd en gezien. Ze ervoeren een ander leven. Nu is dat helemaal anders natuurlijk… Ik heb mijn broers en mijn ouders twee weken geleden gebeld. Ze hebben geen hoop meer. Als ze buitenkomen zien ze de Taliban overal. En zo is de hoop voor heel veel mensen weg. Ook voor jongeren en kinderen, zij hebben totaal geen leven meer.”

(stilte)

Hebben jullie het regime van de Taliban ook nog gekend toen jullie nog in Afghanistan woonden?

Ali: “Toen ik heel klein was moest ik door het regime van de Taliban weg uit Afghanistan. Ze zijn ons dorp toen binnengevallen. En nu 20 jaar later gebeurt dit allemaal opnieuw. Het is niet te geloven. Het is heel triestig, niet voor één of twee personen, maar voor iedereen…”

Hoe ziet het leven er op dit moment uit voor de mensen in Afghanistan?

“Veel mensen weten niet waar ze naartoe moeten. Heel weinig mensen hebben de kans om uit Afghanistan weg te gaan. De rest blijft daar. De Taliban vallen binnen, nemen gewoon wat ze willen en mensen moeten gewoon zwijgen of het is gedaan.”

Ali: “Voor vrouwen is het zeker heel moeilijk nu. De mensen van Afghanistan hebben op die 20 jaar zo veel geleerd: vrouwen mochten dokter zijn en voor de regering werken. Ze mochten met of zonder hijab over straat lopen. Dat was geen enkel probleem, maar door de Taliban mogen vrouwen nu niks meer.”

Hassan: “De Taliban hebben ook de databanken van de regering overgenomen. Ze weten wie wat gedaan heeft de voorbije 20 jaar. Heel veel mensen in Afghanistan hebben voor het leger gewerkt. Die mensen staan nu allemaal op een lijst. Voor deze mensen zal het niet goed komen. De Taliban bedreigen mensen om informatie los te krijgen. Heel veel mensen hebben in Afghanistan voor legers van westerse landen gewerkt. Ze proberen deze mensen weg te krijgen. Maar er zijn ook veel mensen die voor het Afghaanse leger werkten. Niemand helpt hen.”

Dus de Taliban zijn niet veranderd, zoals ze eigenlijk laten uitschijnen naar de rest van de wereld…

Beide mannen: “Nee…”

Ali: “Naar de buitenwereld toe maken ze mooie reclame door te zeggen dat ze niemand kwaad gaan doen, maar zo zijn ze niet echt. Ze hebben niks veranderd. In de media zeiden ze dat ze met verschillende partijen in Afghanistan een regering zouden vormen. Waar is die? (korte stilte)

“De Taliban hebben in die 20 jaar geleerd hoe ze de media en de buitenwereld slim kunnen bespelen. Ze hebben Engels geleerd. Vroeger werden ze als terrorist bestempeld, maar nu worden ze bekend. Ik ben bang dat andere landen het regime van de Taliban zullen erkennen…”

Hassan: “De Talibanregering mag absoluut niet erkend worden. Dan worden de Taliban alleen maar krachtiger. De situatie is nu eigenlijk slechter dan in 2001. Toen waren er niet veel landen die in gesprek wilden gaan met de Taliban en ze werden ook niet vaak erkend. Nu is de situatie anders…”

Ali en Hassan, bedankt om dit moeilijk verhaal met ons te delen. We beseffen heel goed dat dit niet gemakkelijk is. We wensen jullie heel veel sterkte en steun in deze situatie.