Het migratiethema is niet weg te slaan uit de media.

Krantencommentaren, pamfletten allerhande, debatten op televisie, en ook meningen gevormd door ernstig wetenschappelijk studiewerk, dat laatste meestal gepresenteerd in (lijvige) boeken.

Hein de Haas publiceerde zo vorig jaar een doorwrochte studie over migratie. Hij tracht daarin een beeld te schetsen over ‘hoe migratie echt werkt’. Het werd meteen de titel van zijn boek waarin hij 30 jaar studiewerk presenteert aan de hand van 22 mythen.

Als je de berichtgeving tracht te volgen over migratie hoor je heel wat slogans tegen die soms hardnekkig  worden verkondigd. Veel mensen, ook gestimuleerd door partijbelangen, horen al jaren dezelfde slogans.

‘Alles is vol’ is zo’n slogan. Als je 30 keer hoort dat alles vol is, wint deze gedachte aan overtuigingskracht, ook al wordt deze nooit echt onderbouwd.

Stel dat je zelf, of één van je kinderen, een huis zoekt en je ondervindt dat dit niet zo eenvoudig is. Het is maar een kleine stap om je frustratie te uiten en ‘anderen’ de schuld te geven.

De meeste studies beginnen met het probleem migratie in een bredere context te plaatsen. Migratie is van alle tijden, wereldwijd. Wij gaan dit fenomeen vandaag niet stoppen, zelfs niet als we hekken zetten rond elk westers land.

Naar aanleiding van de problemen in het zuidstation in Brussel zei Didier Vanderslycke (Orbit) ‘we moeten het probleem niet opkuisen maar oplossen.’

In het boek staan niet alleen de mythen (we kunnen allemaal zonder moeite een aantal slogans opdreunen) maar ook aanzetten tot oplossingen. Zouden die oplossingen niet mogen onderzocht worden, ook al zijn ze in ons eigen belang.

Mag ik me beperken tot één voorbeeld?

‘Migratie stoppen en onze welvaart bestendigen gaan niet samen, we zullen moeten kiezen’.

Het begint, ook in politieke middens, te dagen dat onze welvaart veel arbeid vooronderstelt. De berichten over de zoektocht naar arbeiders stellen het probleem acuut. Weinig mensen uit onze doelgroep worden ingezet. Heel de papierwinkel die moet afgewerkt worden (en in stand gehouden wordt) bevordert dit integratieproces ook niet.

Maar dit is niet alleen een pleidooi voor arbeidsmigratie maar ook een eye-opener opdat we niet verstrikt raken in onze gemakkelijke en populistische slogans. We kunnen zelfs geen nationale voetbalploeg meer samenstellen zonder een groot aantal ‘Belgen’ met een vooral Afrikaanse achtergrond.

De plannen die in sommige verkiezingsprogramma’s opduiken, voorspellen niet veel goeds. Ook vrijwilligers en organisaties die hun nek uitsteken voor deze mensen zullen meer dan ooit scheef bekeken worden. Maar laat dit voor ons een uitnodiging zijn om af en toe in herinnering te brengen wat de fundamentele redenen zijn voor ons vrijwilligerswerk. Het gaat om mensen zoals u en ik met dezelfde rechten en plichten zoals die beschreven zijn in nationale en vooral internationale verdragen.

Daarom zal ooit dit negatief beleid gecorrigeerd worden, al was het maar om onze eigen belangen (welvaart) veilig te stellen.

Van harte,

Luc Van Meerssche