Lieve mensen,

Op de vierde adventszondag is het nog donker buiten, het is koud en het regent. Iedereen verlangt naar licht en warmte. Wij steken vier kaarsjes aan en dan wordt het Kerstmis. Vrede?

Wij wensen het, wij hopen en werken eraan. Wanneer komt er toch vrede voor al die vergeten verwaarloosde armen, asielzoekers, migrerende mensen in nood? Sommigen slapen nu op straat!

Elke ochtend fiets ik om halfacht tegen de wind in naar het VLOS-centrum. Ik neurie, “Sia laudate, nostro signore …” Maar is die arme vluchteling ook niet onze Heer, een engel-boodschapper aan wie je voelt en ziet hoe erg het is in zijn moederland. Lieve mensen, sluit je niet op in angsten en zie deze MENS. Geef hem/haar een warm onthaal, een kom soep en luister naar zijn/haar verhaal.

Ik kom aan in de natte sneeuw en tast naar de sleutel van het VLOS-centrum.
Daar is Attiq reeds met een brede smile om mijn rugzak en zware tas met dossiers uit mijn fiets te nemen. Onze deurwachter ziet elke dag, vanaf 8 uur tot ’s avonds laat, ellende maar ook vreugde langs deze voordeur passeren.
Hij is een helper die alle verblijfsprocedures kent en selecteert wat meest urgent is.
Er staan reeds karretjes op straat van mensen die wachten op voeding vanaf 13 uur.
Onze chauffeur Salamkhan en helper Abdoul komen binnen en laden de camionette met lege bakken en frigoboxen. Zij komen bij mij langs en krijgen hun plan … een reeks supermarkten, ophalen van spullen voor de VLOS-bazar, een kleine levering van een matras en een wasmachine en na de middag naar het containerpark en als afsluiter weer voedsel uit winkels naar onze koelruimten brengen.

De bel rinkelt scherp: Azra komt binnen en neemt de lijst van de mensen zonder papieren die vandaag naar onze VLOS-kruidenier komen. Zij is een alleenstaande moeder uit Afghanistan, wacht reeds 6 jaar op een positief antwoord. Zij heeft flinke kinderen, haar dochter wordt animator bij Tumult, haar zoon voetbalt en er is de kleine Ana. Azra zorgt voor ons voedselmagazijn en de kruidenier. Zo kan zij haar stress en verdriet tijdelijk vergeten.

“Gaat de vluchtelingencommissaris nu eindelijk al deze Afghanen een wettig verblijf geven?”
De toestand verslechtert en toch bevriest hij de dossiers tot volgend jaar. Bang voor een aanzuigeffect?
Waarom? Er staan drie muren: Iran, Turkije en vooral Griekenland met Frontex = Fort EU!
Het doet mij veel pijn. Al die goede mensen - student verpleegkunde, bouwvakkers …- hebben wij zeer hard nodig. Ondertussen scoort Sammy Mahdi met ontrading door hen op straat te laten.

Een oudere Palestijn uit Gaza komt elke dag terug van het Klein Kasteeltje bij VLOS aankloppen: reeds vijf weken en er is nog geen plaats. Zijn huis ligt plat en hij hoopt ooit vrouw en kinderen naar hier te brengen. Hij heeft een hoog diploma. Het doet mij veel pijn. Wij mogen onze harten niet sluiten.

Hoe moet het verder? Wij begeleiden vooral hen die door onwetendheid niet door de doolhof van procedures geraken. Opvang? Vooral vluchtelingen helpen mekaar. Met ruim 60 vrijwilligers zorgt VLOS voor transport, voeding, warme kleding en huisraad. Een dokter en vrijwilligers op de administratie begeleiden hen in de papierenmolen.

De lokale diensten doen hun werk, maar verwijzen ook dikwijls door naar VLOS!
Wij zorgen voor alles wat een mens naar lichaam en geest boven water houdt.
Wij ondersteunen een 80-tal mensen in grote woonnood. De kosten voor huur en nutsvoorzieningen zijn hoog.
Wij geven noodzakelijke bus- en treintickets voor hun verplaatsing naar diensten waar zij zich stipt moeten aanmelden. Voor vertalingen, voorschotten en renteloze leningen kunnen zij op VLOS rekenen. Ook voor het betalen van verdoken schoolkosten biedt VLOS ondersteuning.
Zo niet blijven hun grondrechten op een menswaardig bestaan onvervuld.

Wij hebben handen tekort!
Als helpen voor u niet lukt, help dan VLOS helpen door te storten, met of zonder fiscaal attest.
Samen zien wij dan lichtpuntjes in de ogen van deze mensen op de vlucht.

Dankjewel!!!

Pace e bene. Vrede en alle goeds.

Jozef

VLOS