“Geachte heer burgemeester en schepenen, beste aanwezigen

Als oudste zoon van een warm sociaal christelijk gezin met 6 kinderen leerde ik reeds vroeg wat plicht én werken was.
Mijn moeder was zorgend voor ons, en ook voor heel de grote buurt.
Mijn vader was meester Albert in Sint-Rochus school.
Hij leefde ons voor om goed te doen zonder angst.
Hij was altijd onderweg om mensen in nood bij te staan.

De invloed op mij van leraar Honore Van den Branden in de VTS-Breikunde was enorm en bracht mij op 16 jaar bij Daniël Evrard.
Ik ging voor de eerste keer met de Bouworde op bouwkamp, met de fiets naar De Klinge!
Daarna volgde elke vakantie een bouwkamp in het buitenland. Op 18j in Italië.
Dan een paar keer in Duitsland, Siedlungen voor verdreven Duitsers uit de Sovjetunie.
Op 21 jaar stopte ik met mijn studies A1 Elektronica en “mocht” ik van mijn ouders als bouwgezel voor enkele jaren met de Internationale Bouworde, naar Europese armoedelanden. Ik was daar als herder die zorgt voor zijn mensen.

Tilly startte in 1995 de eerste Welzijnsschakel in SN op Sint-Jozef Parochie/Tereken.
Daar sloot reeds dokter Piet Willems aan. Een man met visie voor elke mens in nood, zonder onderscheid van kleur of taal….
Stilaan kwamen ook vluchtelingen waaronder Roma aankloppen.

Op vraag van het CAW startten wij eind 1997 VLOS.
Wij kregen dan reeds steun van de stad SN.
De oorlog in Kosovo escaleerde en VLOS verhuisde in 1998 naar de leegstaande Normaalschool.
Er was toen enorme solidariteit met de vluchtelingen.
Zij zijn voor mij engelen, boodschappers over de brandhaarden in de wereld.
Wij begeleidden de nieuwkomers-vluchtelingen reeds in opvanghuis Kasteelstraat 4, i.s.m. het OCMW.
VLOS groeide in de grote vluchtelingencrisis van 2000, door de oorlog in Tsjetsjenië en de spanningen in Rusland.

In 2000 werden Tilly en ikzelf Vredesambassadeurs van Pax Christi om de brug te slaan tussen Armoede = WZS-Tereken en VLOS = vluchtelingen in nood.
In 2005 kregen wij De Pluim van Koning Boudewijnstichting voor solidariteit met de vluchtelingen.
In 2006 werd VLOS laureaat “Armoede Uitsluiten” van Welzijnszorg voor gans Vlaanderen.

In 2001 startte het Rode Kruis Opvangcentrum en verhuisde VLOS definitief naar ons huidig VLOS-centrum.
VLOS organiseerde vele manifestaties voor en met uitgeprocedeerde vluchtelingen om een waardig en wettig verblijf te bekomen.
100-den konden wij toekomst geven door regularisaties van 2000 en 2010. Doordat er meer oorlogsvluchtelingen kwamen, werd het steeds moeilijker om mensen zonder papieren toekomst te geven.

Door de inval in het VLOS-centrum in 2014 en andere momenten waar wij opkwamen voor de grondrechten van mensen zonder papieren werd ons draagvlak sterker dankzij veel solidaire sympathisanten: ‘De Vrienden van VLOS’.

Van Bevrijding naar Vrede in de stad

Tilly en ikzelf stonden samen met 11.11.11 en Philip De Klerck (vorig jaar winnaar vredesprijs) aan de wieg van de Wereldmarkt 1997 in de Castrodreef met het thema ‘Vluchtelingen onder ons’.
Wij toonden de kwaliteiten van de vluchtende mensen in nood.

Dankzij Nelly Maes, toen schepen, en Lieven Dehandschutter die de fakkel overnam als schepen voor ontwikkelingssamenwerking, werd onder hun impuls aan het ‘Bevrijdingsfeest’ een nieuw aspect toegevoegd: ‘Vredefeest’, en kregen wij alle stadssteun voor het vele werk dat VLOS met de vluchtelingen deed om dit multicultureel event te doen slagen én nog altijd.
Daaruit ontstond in 2002 BIS vzw “Beweging in de stad”.
Daarna waagden wij de grote sprong voorwaarts naar het Apostelplein omdat er een put gegraven werd op de Grote Markt?!
Door mijn verleden als bouwgezel in Italië bedacht ik de naam Villa Pace, wat de Wereldmarkt nu nog altijd is: “Een huis = een “Stad van Vrede”!

VLOS is lid van de vredesbeweging Pax Christi Vlaanderen die ook sterk opkomt voor mensen zonder papieren.
Met PAX-Vlaanderen organiseren wij jaarlijks een stiltecirkel op de Grote Markt voor de Palestijnen die 75 jaar bezetting t.t.z. Nakba herdenken én voor Vrede in Oekraïne.

Dagelijks kloppen nu bij VLOS DAKLOZE ASIELZOEKERS aan MET WETTIG VERBLIJF.
In België worden hun rechten geschonden door geen opvang te geven.

Daarom moeten wij durven geweldloos, burgerlijk ongehoorzaam te zijn, zodat de Opvangwet nageleefd wordt. Hoe kunnen wij dat bereiken?
Door acties naar de federale regering om het spreidingsplan voor gans België te activeren:
t.t.z. elke gemeente krijgt volgens een verdeelsleutel vluchtelingen toegewezen die bij OCMW steun krijgen of gaan werken. Sint-Niklaas zal geen toewijzingen krijgen door het aantal asielzoekers in onze twee Rode Kruis Opvangcentra.

Ik heb ook een toekomstdroom, een boodschap aan jullie allen:
Dat je blijft meebouwen aan een wereld, de Europese Unie, aan onze stad om de kloof tussen arm en rijk te verkleinen zodat er minder kans op conflict komt.
Een wereld waar het sociaal en ecologisch welzijn groeit én een beter leven is voor eenieder.
VLOS blijft werken aan een warme samenleving, vol solidaire mensen, die niet discrimineren, maar verdraagzaam en geweldloos zijn, met respect voor elke mens, met of zonder papieren.

Heer burgemeester, schepenen en iedereen die deze Vredesprijs mogelijk maakt, warme dank.
Ook alle verzusteraars die in de geest van Robert Schuman willen werken aan Vrede en rechtvaardigheid.

Ook dank aan iedereen, hier aanwezig.
en nu allen naar Villa Pace,
en wij vanavond gelukkig naar onze Cohousing Waasland
Vrede en alle goeds.”

Jozef & Tilly