Een klein jaar geleden ontving VLOS de vraag van een onbekende Stijn of we jongeren kenden die met hem op roadtrip wilden gaan in de zomer van 2023. Een niet-alledaagse vraag, maar na wat verkennend werk, kreeg Stijn groen licht. Het werd een onvergetelijk avontuur! Dank Stijn voor dit fantastisch initiatief! Hieronder een kort verslagje van Stijn.

“Op vrijdag 18 augustus 2023 was het zover. Na maandenlang voorbereiden en aftellen konden we om 14 uur vertrekken aan de Kasteelstraat met Abdul, Mohammad, Benji, Hussain en Adam, mijn reisgezellen voor de komende 7 dagen. De zon was van de partij, het knalgele gehuurde VW-retrobusje blonk daardoor als nooit tevoren en zowel de kids als ikzelf hadden er ontzettend veel zin in. We zetten koers – nu ja met zo’n busje is het vooral op het gemak – richting Maaseik, onze eerste tussenstop. Toen we onze camping naderden - “Stijn, is het nog ver? Nee jongens, ik kan de camping al bijna zien van hier, nog 9 km” - kregen we af te rekenen met mechanische pech, maar dat was dan ook zowat het enige dat niet voorzien was en bij deze heb je het minpuntje van de week gehad. Flexibiliteit, snel schakelen (dat was nu net het probleem, ik kon niet meer schakelen) en oplossingsgericht denken, naast kalmte zijn kwaliteiten die dan goed van pas kwamen. We werden naar onze bestemming getakeld, alwaar er een prachtige safari-tent aan de boorden van de Maas op ons stond te wachten.

Eens geïnstalleerd, kon het programma op zaterdagmorgen beginnen en dat bestond uit een minigolfsessie in de prachtige omgeving van avonturenpark Warredal, gevolgd door een namiddagje in de touwen hangen (letterlijk welteverstaan) want de jongens toonden zich heel behendig en vol durf om alle hoogteparcours af te leggen en te eindigen met een adembenemende afdaling via een zip-line voor de echte waaghalzen.

We fietsten terug naar de camping, maar niet zonder onderweg nog een heerlijk ijsje te verorberen. Toen we terug op onze uitvalsbasis waren en ik voor de boys een maaltijd had bereid, vroeg ik of we het laatste deel van het voorziene programma nog zouden afleggen of het voldoende was geweest. Het 5-koppig gezelschap zei unaniem “ja”, dus trokken we nog naar de bowling om wat strikes en spares te gooien.

Moe maar voldaan kropen we in onze slaapzak om op zondagmorgen terug fris te zijn. Dan gingen we in de morgen voetballen en wat badmintonnen, na de middag trokken we naar Pelt voor een sessie Quad rijden. “Cool, super, de max…”, superlatieven tekort om deze ervaring te omschrijven. Zeker één van de hoogtepunten van de week (daarom had ik het ook in het programma voorzien, bij jongens van die leeftijd kan dit bijna niet misgaan). Bij terugkomst werden we getrakteerd op een BBQ want 2 bevriende koppels wilden me graag even ondersteunen door een avondje langs te komen om te koken. Op maandag pakten we onze biezen en trokken we richting Huldenberg, alwaar ik 2 tipi-tenten had gereserveerd. Op deze camping was een fantastisch terrein ter beschikking ter grootte van een voetbalveld. Daar speelden we in de namiddag one-minute games, georganiseerd door 2 andere vrienden die een steentje wilden bijdragen. ’s Avonds een pasta’ke en daarna gezellig rond de vuurschaal.

Dinsdagmorgen maakten we gebruik van de ruimte om een spelletje baseball te spelen met een stevige tak die we vonden in de bossen rondom onze tent en een oude tennisbal. Heel basic, maar o zo leuk. De middag kondigde zich aan als een stevige wandeling -“o nee saaiiiiii!” -  van 6 km tot aan de plaats waar we mountainbikes gehuurd hadden. Een tochtje rond Leuven en Heverlee is echt een aanrader en om een of andere reden - ik realiseer het me nu pas - hebben we telkens we fietsten ook een stop gemaakt om een ijsje te nuttigen. Met een 25 km in de benen en 6 km terugwandelen liet mijn bewegings-app me weten dat ik uitzonderlijk gepresteerd had vandaag en hetzelfde gold uiteraard voor mijn gevolg dat wandelen achteraf toch leuk vond. Ik had er natuurlijk voor gezorgd dat ze al eens een rivier moesten oversteken over een boomstronk en al eens konden slingeren aan een paar stevige takken.

Op woensdag was het opnieuw tijd om in te pakken en ons nog 1 keer te verleggen, en wel naar Westmeerbeek waar we verbleven in een sprookjesachtig decor, namelijk een boomhut, omgeven door water. Al dagen vroegen ze naar de boomhut, nu kon ik hem eindelijk tonen. Ik had dit pareltje niet voor niks tot op het einde bewaard. We waren nog maar net aangekomen of ze zaten al in de zwemvijver en roeiden met het bootje dat daar lag als echte zeevaarders. Op donderdag gingen we nog een dagje kajakken en dan zat de week er al op en keerden we terug richting Sint-Niklaas.

Ik kijk terug op een fantastische week. Alles is min of meer gelopen zoals ik deze roadtrip voorbereid had, het was soms best wel pittig, dat geef ik grif toe, maar ik heb die 5 kinderen een week met activiteiten kunnen aanbieden die ze naar mijn bescheiden mening niet direct zouden hebben kunnen doen met een ander vakantiekamp, en al helemaal niet gratis. Ik hoop dat de ervaring bij hen blijft hangen als een hoogtepunt in hun nog jonge – en niet steeds makkelijke – leven. Ik wil de mensen van VLOS bedanken voor de kans en het vertrouwen dat ik kreeg om mijn Va-kans-ie te realiseren. Want elk kind verdient een kans, dat was mijn uitgangspunt. Een oprechte dank aan allen die van kortbij of veraf dit project gesteund en gevolgd hebben.”

Stijn Lazeure